IDDA
ca l'amuri fussi duluri e nun sulu piaciri.
Idda l'aiu 'mprissa nta lu cori
cu 'na chiaja accussì forti
ca mi pari nnà babbiata puru 'a morti.
Ogni journu nun pensu, nun viu nenti,
sulu Idda è viva ntra la menti.
Tuttu lu munnu uora arripitìa
- c'è pitittu, guerra, malùra -,
menu di nenti mi nni futti a mia
picchí aiu sempri una firnicìa:
Idda, ciaurùsa comu 'u giarsumìnu,
bedda e frisca comu l’aria dû matinu,
cu l'occhi chi stiddìanu vivaci
mancu fussiru faìddi supra 'i braci,
c’un fussitèddu duci ntra lu mentu
da manciari di vasàti ogni mumentu.
Idda mi voli beni, sissignùri!
ma sulamenti chistu, nenti amuri,
epperò sugnu 'u stissu cuntentu
picchí 'stu sintimentu ca 'ncatìna
è puru comu civu 'i rosaspina.
*civu: seme
Versi di Vincenzo Cusimano
Foto di Leo Sinzi
Nessun commento:
Posta un commento